De dierentuin door de ogen van mijn peuter

Samen naar de dierentuin omdat de zussen er op schoolreisje naar toe zouden gaan. De oudste zag er ineens zo tegenop dat ik besloot om ook te gaan om haar emotioneel te steunen met mijn/ onze aanwezigheid. Dus: brood, drinken en snoepjes voor iedereen en met de auto naar school in plaats van op de fiets. De jongste, de peuter had nog niet echt een idee van wat hem te wachten stond en echt veel tijd om dit voor te bereiden was er niet. (Door COVID-19 was hij er nog nooit geweest.) Maar, zoals altijd, liet hij zich leiden en volgde zonder problemen

Zussen in de schoolbus, wij in de auto en eindelijk tijd voor ‘waarom..??’ De grootste zorg was of de dieren dan bij ons konden komen en met een nog niet geheel zeker gevoel gingen we het avontuur aan.

Na een half uurtje rijden stonden we voor de poort van Blijdorp en hebben we samen op de plattegrond van het park bekeken wat we vandaag allemaal wilde doen.

Na een heerlijke dag hebben we de balans opgemaakt van wat we allemaal gezien hebben: buizen die door hokken lopen, flappen om de dieren in de binnenverblijven te houden, een vrouw die regen veroorzaakte in het terrarium met een tuinslang, hijskranen in de hokken van de olifanten en de giraffen, watervallen, hokken die in onze beleving stevig genoeg zijn, picknicktafels en nog meer picknicktafels en zoals je natuurlijk verwacht in de dierentuin: een speeltuin…

Moe maar voldaan zijn we voor de schoolbussen uit naar huis gereden om vervolgens de zussen van school op te halen en met een compleet gezin èn een lekker drankje in de tuin neer te ploffen.