Verkouden 🤧

Na de peuter al vanaf maandag hoestend thuis te hebben, werd de oudste vanmorgen ook wakker met een verstopte neus. Dat klonk niet goed. Na een poging het weg te sprayen werd duidelijk dat dit niet werkte en dat ook zij vandaag een dag thuis door zou brengen. Uit ervaring en met de stress al hijgend in mijn nek, heb ik het werk helemaal afgezegd vandaag; een zorg minder!

Maar dan.. wat zijn ook alweer ‘de regels’? RIVM erbij gepakt en wat bleek; dringend advies om te testen. Dit is waar we al weken van zeggen dat we het bij de oudste niet willen doen. Zo gevoelig als ze is heeft ze door allerlei huis tuin en keuken ingrepen behoorlijk wat trauma’s opgelopen; buisjes, gaatje in haar kies maar ook een splinter en als klap op de vuurpijl de ‘9 jarigen prik’.

Maar dan ineens staat niet alleen haar belang voorop maar ook dat van de klas, de leerkracht, haar hockeyteam, toneelclub, zwangere fluitjuf, opa’s en oma’s...

Die test moest er komen. Na overleg aan alle kanten heb ik mezelf kunnen sterken; die test moest er komen!

Daar gingen we hardop herhalend om haar moed te geven: ‘ik kan dit aan’ ‘het is belangrijk voor de klas’ ‘ het is belangrijk voor...’ ‘ik kan dit aan’

Na even wachten zat ze eindelijk op de stoel. Een aardige jongen stelde haar gerust en wees haar er op dat er veel kinderen heel anders binnen komen (die kennen we; ze komt stoer en mondig over maar ondertussen). Hij legde uit wat hij ging doen. Ze werd warm, rood en begon te zweten. We zagen het allemaal en de jongen zei onwetend: ‘het is hier ook heet, kijk maar, de zon schijnt naar binnen’. Ze keek, vond het blijkbaar een goede rede van het warm zijn en ontspande. Ze had nog even tijd, moed gevende woorden en haar moeders hand nodig en liet zich vervolgens in haar keel en neus ‘poeren’! 

Ze huilde; van schrik en ontlading. Maar het gevoel van trots overheerste alles.. bij haar en bij mij. Pfff wat een opluchting, wat een mijlpaal. Zij kan de wereld aan!

En owja, nu de uitslag nog..